In het eerste interview van onze Hēroïne Serie spraken we met de bekende fotografe, art director en filmmaker Brigitte Maria Mayer. Hoewel ze in Berlijn woont, heeft Brigitte de wereld rondgereisd om video's en foto's te maken gebaseerd op verhalen uit de geschiedenis en mythologie die zich afspelen in de moderne tijd. Ze creëert filmische installaties van tableauscènes waarin de vorm van het menselijk lichaam centraal staat.



Haar gestileerde beelden zijn expressief en sculpturaal en onthullen haar thema's als geweld, armoede, religie, gerechtigheid, oorlog en vrede. Ze heeft talloze films en fotoboeken gepubliceerd en haar werk is over de hele wereld tentoongesteld, meest recentelijk in C/O Berlijn. In ons interview vertelt ze hoe ze begon als fotografe, haar recente project waarin ze vrouwen castte in mannelijke rollen en hoe ze zich voelt over het vrouw zijn in de kunstwereld.

Wat was je eerste motivatie om fotograaf te worden?
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets anders heb gedaan. Toen ik 8 jaar oud was, stierf mijn vader en nam ik zijn camera mee uit wat hij nog in zijn bezit had. Ik begon buiten foto's te maken toen ik 10 jaar oud was, daarna begon ik in mijn kamer kleine taferelen te arrangeren met poppen en eieren en dingen die ik in de keuken of buiten vond. Toen ik klaar was met school studeerde ik geen fotografie, maar visuele communicatie, maar ik bleef foto's maken en later studeerde ik ook bewegend beeld.

Had je toen je jonger was rolmodellen of figuren die je inspireerden om fotograaf te worden?
Ik had altijd mannelijke rolmodellen. Ik herinner me dat ze een soort helden voor me waren. Wat fotografen betreft, ik hield altijd van Robert Mappelthrope, dat doe ik nog steeds, hij was zo'n groot rolmodel voor mij. Toen ik jonger was, leefde ik ook een meer excessief leven, dus het enige vrouwelijke rolmodel dat ik had was Louise Bourgeois.

Denk je dat je met je werk uitdrukt wat het betekent om een vrouw te zijn?
Ik ben een vrouw, maar ik heb het gevoel dat ik veel mannelijke delen in me heb. Hoewel ik niet zeker weet of dingen makkelijker zijn voor een vrouw in de kunstwereld, dus er is nog steeds iets te bereiken voor jonge vrouwelijke kunstenaars.

Is je perceptie van wat het betekent om een vrouw te zijn in de loop van je leven veranderd?
Ja, ik denk dat het heel erg veranderd is, vooral als ik naar mijn dochter kijk. Zij is veel vrijer dan ik was. Ik had het gevoel dat ik veel meer moest vechten voor mijn seksualiteit, voor mijn vrijheid. Ik heb gezien dat mijn dochter het leven is ingegaan met meer vrijheid en meer liefde voor zichzelf, dat waardeer ik enorm.

Aan welke projecten werk je nu?
Ik werk aan een project over het bijbelverhaal 'De Openbaring van Johannes', maar ik casting de persoonlijkheden van het verhaal als vrouwen.

Heb je een ongerealiseerd project of een droomproject?
Ik heb een ongerealiseerd project en een droomproject. Mijn ongerealiseerde project is mijn film over Jezus in Ethiopië. Ik was er al aan begonnen maar mijn visum om in het land te verblijven werd ingetrokken, dus moest ik hem in Duitsland afmaken. Ik wil hem nog steeds graag opnieuw maken in Ethiopië. Een droomproject zou zijn om met de auto door alle staten van de voormalige Sovjet-Unie te reizen met een toneelstuk van Heiner Müller, dat 'Wolokolamsker Chaussee' heet. Ik zou het stuk laten opvoeren door de mensen die ik op straat tegenkom.

Wat is tot nu toe je grootste prestatie in je carrière?
Ik heb een film gemaakt, een video-installatie die zich in drie scènes afspeelt. Het was een bewerking van een stuk van Shakespeare getiteld 'Anatomie Titus/Val van Rome' (2009). Ik reisde de hele wereld over om het te maken en castte Jeanne Moreau, een Franse actrice als hoofdpersoon. Met haar werken was echt een grote ervaring voor me en ze acteerde samen met mijn dochter Anna Müller.

Wat hoopt u dat er in de toekomst voor vrouwen zal veranderen?
Ik denk dat vrouwen zich nergens meer voor moeten excuseren. Ze moeten gewoon dingen doen en zich nergens meer voor verontschuldigen tegenover andere mensen. Gewoon doen. Ik denk ook dat er een reële kans op een betere wereld zou zijn als vrouwen meer leidinggevende posities zouden bekleden.

Hēroïne Series is een verzameling interviews met vrouwen die de geest van een heldin belichamen. Het zijn mondige moderne vrouwen die zelfverzekerd zijn in veel aspecten van hun leven en tegelijkertijd andere vrouwen steunen.